Matične ćelije su u centru pažnje godinama unazad, ali u posljednje vrijeme su u posebnom fokusu nauke, jer najavljuju novo doba na polju zdravstvene tehnologije. Najnovija vijest na polju matičnih ćelija je istraživanje iz Južne Koreje, gdje je tim istraživača uzeo mezenhimalne matične ćelije (MSCs) iz amniotske membrane ljudske placente (AMSCs) i uspješno ih presadio u laboratorijske miševe. Miševima je prethodno izazvana retinopatija.

U osnovi, kroz samu studiju, naučnici su se nadali da će spriječiti abnormalni rast krvnih sudova koji često dovode do različitih očnih oboljenja, kao što je dijabetička retinopatija i makularna degeneracija. Tokom studije, tim istrazivača je posmatrao kako amnionske matične ćelije bez prepreka putuju ka mrežnjačama miševa i uspijevaju da zaustave abnormalni rast krvnih sudova, zahvaljujući faktorima rasta koji luče ćelije.

Matične ćelije imaju tri prednosti, i to:

1. Budući da su multipotentne, mogu lako da se samoobnavljaju i diferenciraju u različite specijalizovane vrste ćelija, kao što su hondrociti (ćelije hrskavice), miokardiociti (srčane ćelije), osteoblasti (zadužene za izgradnju kosti), adipociti (masne ćelije) i neuroni (nervne ćelije).
2. U stanju su da ublaže imune reakcije i smanje lokalno zapaljenje.
3. Mogu biti izolovane iz nekoliko različitih izvora, kao što su masno tkivo, krv iz pupčane vrpce, tetiva i koštana srž, što olakšava njihovu primjenu u terapeutske svrhe.

Zbog ovih prednosti, MSCs su uspešno presađene kod nekoliko različitih oboljenja gdje su se prikazale kao vrlo korisne. Međutim, postoji teorija koja kaže da matične ćelije uzete iz ljudske placente mogu da imaju više faktora rasta od onih koje potiču iz drugih izvora, kao što su masno tkivo i kost.

Još jedna prednost placente nad ostalim izvorima je i obilje tkiva placente i lakoća sa kojom se matične ćelije mogu izolovati iz bogatih tkiva sa rastućim faktorom, a one uzete iz placente imaju jaku ulogu u regulaciji imunog sistema.

Kao dio studije, AMSCs ubrizgane su u miševe putem intraperitonalne injekcije. Sposobnost ovih ćelija da migriraju iz mjesta uboda do oštećenog tkiva u oku, potvrđena je prisustvom presađenih ćelija u mrežnjači. Uobičajeno, moždana opna ograničava ovu vrstu kretanja, pa je bilo značajno potvrditi da se ovakva migracija može odigrati da bi se dokazalo da su AMSCs ćelije djelotvorne u liječenju retinopatije.

Buduće studije i analize biće potrebne kako bi se potvrdio uticaj AMSCs ćelija na abnormalni rast krvnih sudova. Podaci koje su prikupili istraživači pokazuju na koji način ove ćelije daju svoj terapeutski efekat.

Istraživači sa čuđenjem konstatuju da tkivo koje bi bilo odbačeno kao biomedicinski otpad može, kroz upotrebu u terapeutske svrhe, biti od koristi bez primjene invazivnih metoda.

Iako još uvijek nije jasno koliko je efikasna transplatacija AMSCs ćelija za liječenje očnih bolesti kod ljudi, ova studija predstavlja korak u pravom smjeru za povećavanje izvodljivosti terapije matičnim ćelijama u kliničkoj praksi.